Бөмбөгдөлтийн улмаас Хирошима хотын 140-с 350 мянган иргэн амиа алдсан гэсэн тооцооллууд байдаг бол Нагасаки хотод дор хаяж 74,000 хүн амиа алджээ. Үүнээс хэдхэн хоногийн дараа Япон улс Холбоотнуудад үг дуугүй бууж өгөх гэрээнд гарын үсэг зурсан юм.

Бөмбөгдөлтөөс амьд үлдсэн хүмүүсийг Японд "хибакуша" гэж нэрлэдэг бөгөөд тэд үлдсэн амьдралдаа цөмийн цацрагаас үүдсэн хорт хавдар, гэмтлийн дараах сэтгэцийн эмгэг гэх мэт бэрх зовлонг туулжээ.

Тэр үед 9 настай байсан Рейко Хада:

"Гэрийнхээ босгоор дөнгөж алхан ортол бүх зүйл маш хурдан болж өнгөрсөн. Гэнэт л хурц шар, улбар шар өнгийн холимог гэрэл нүдийг маань гялбуулсан. Юу гэдгийг нь мэдэх ч сөхөө байгаагүй. Дараа нь эргэн тойрны бүх зүйл цагаан болсон.

Хаа нэгтээ ганцаараа хаягдчихвуу л гэлтэй байлаа. Дараагийн мөчид аймшигтай чанга чимээ сонсогдож, би тэгээд л ухаан алдсан."

"Маш олон хүмүүс Конпира уулыг давж, манай хороолол руу дүрвэн ирж байлаа. Нүд нь бүлтэрсэн, ямар ч үсгүй хуйхлагдсан, бараг бүгдээрээ нүцгэн, түлэгдсэн арьс нь унжсан байсныг санаж байна. 

Ээж маань хөршийн бусад эмэгтэйчүүдтэй хамт гэрийнхээ бүх бүтээлэг, дэвсгэрийг авч тэднийг ойролцоох сургуулийн заал руу аваачин хэвтүүлсэн."

"Тэд хамгийн эхэнд ус өгөхийг гуйж байлаа. Би гэрээсээ аяга авчирч ойролцоох голоос ус хутган тэдэнд өгөв. Гэтэл тэд ус уусныхаа дараа нэг нэгээрээ шууд л амьсгал хурааж эхэлсэн. 

Тэдний хэн болохыг мэдэх ямар ч боломж байгаагүй. Ямар ч байсан хүмүүний үхлээр тэд үхээгүй."