Эцэг эхээс 6 хан насандаа өнчрөн үлдсэн надад асрамжийн газраас өөр сонголт үлдээгүй юм. Тэднийхээ тухай бага ч гэсэн мэддэг, мэдэрч үлдсэн болохоор тэднийгээ ямар их санаж үгүйлдэг байв. Гэхдээ би тэдэндээ намайг ингэж амьдруулж байна гэж гомдлын үг, голын нулимс зүүдэндээ ч шидлээгүй билээ. Тэд минь гэнэтийн ослоор өөд болсон ч тэнэгхэн миний бяцхан бие тэр өдөр бурхны аварлаар амь гарсан юм билээ. Ухаангүй байхад минь тэд минь намайгаа орхиод одчихсон. Бүдэг бадаг санадаг тэр хар өдөр гэнэтхэн л тэнгэрээс харанхуй ертөнц бүрхээд авах шиг л болж билээ. Хүүхэд насны минь гэнэхэн мөрөөдөл, ижий аавтайгаа эрхлэлдэн тоглох миний бага нас ой тойноос минь одоо ч холдоогүй.

Би үргэлж тэдэнтэйгээ аз жаргалтай байгаагаар өөрийгөө төсөөлдөг. Хүний амьдралын хамгийн хүнд үе минь нэгэнт ард хоцорч би ч асрамжийн зовлон нэгтэй хүүхдүүдтэй найз нөхөд боллоо. Тэнд ямар байсан гэж үү. Яахав дээ өлсөж цангаад байхгүй ч хайраар л дутдаг байлаа. Ээждээ тэврүүлэх, аавдаа үнсүүлэх мэдрэмжийг үлдсэн амьдралдаа авахгүй гээд та төсөөлдөө. Амьдрал үзсэн надад одоо бол тийм ч хэцүү санагдахгүй ч бяцхан тэр хүүхдүүдэд хэцүү л байсан. Шөнөдөө орондоо уйлах нэг нь уйлж дуулах нэг нь дуулдаг байлаа. Өдөр хоногууд нэгэн хэвийн үргэлжилсээр нэг л мэдэхэд би 18 нас хүрлээ. Өнгөрсөн 12 жилийн хугацаанд баяртай, гунигтай өдрүүд үргэлжилж байсан ч өнөөдөр миний хувьд өөрийн амьдралаа үргэлж жаргалтай байлгах боломж ирсэн өдөр байлаа. Асрамжийн газрынхантайгаа ээнэгшин дассан байснаа өнөөдөр л би ухаарлаа. Тэднээсээ холдох хэцүүхэн байсан ч урд минь мэлтийх амьдралын зам намайг нааш ирээч гэж даллах шиг болсон юм. Чамлахааргүй боловсрол минь намайг хүссэн сургуульдаа элсэн орж хүссэн мэргэжлээрээ сурах боломжийг олгосон юм.

Бүтэн өнчин учир сургуулийн төлбөр, дотуур байр зэрэгт санаа зоволгүй өмнөө тавьсан зорилгоо биелүүлэх л миний туйлын хүсэл байлаа. Сургуулийн захирал дуудсан тэр өдөр би дотроо ихэд эмээж, намайг сургах боломжгүй гэж хэлэх ухааны юм бодон чимээгүйхэн алхалж өрөөнийх нь хаалгыг зөөлхөн тогшлоо. Аавтай минь адил зөөлөн дулаахан харцаар инээмсэглэн угтах захирал багш минь намайг урдаа суухыг хүсэж чи ижий аавдаа насан туршдаа талархаад ч баршгүй болж дээ. Тэдний үлдээсэн хөрөнгө чамайг өнөөдөр энэ сургуульд сурах, хүсэл мөрөөдлөөсөө атгах боломжийг олгожээ. Май, энэ чиний хуримтлалын дэвтэр сая банкнаас хүмүүс ирээд надад гардуулж өгөөд явлаа. Миний охин одоо 18 нас хүрсэн учраас энэ мөнгөө өөрөө зарцуулах эрхтэй болжээ. Сайн сураад сайн мэргэжилтэн болоод ээж аав шигээ олон хүнийг эдгээгээрэй гэж билээ.

Миний нулимс нүдний аяганаас минь бөмбөрөн асгарч би тухайн үед юу болоод өнгөрснийг ч сайн саналгүй жижүүр ахын хажуугийн сандал дээр сэрж билээ. Жижүүр ах миний хүү одоо байр руугаа яв даа орой болчихлоо. Захирал, эмч дуудаж үзүүлсэн бага зэргийн шоконд орсон байна удахгүй сэргэнэ гээд явцгаасан. Өвөрт минь өнөөх үнэ цэнтэй дэвтэр минь байлаа. Нээж харвал төрсөн цагаас минь хадгаламж хийсэн миний овог нэртэй дэвтэр байв. Ээж аав минь яг л мэдсэн юм шиг өнгөрдөг жилээ миний дансанд нэлээн хэмжээний мөнгө хийгээд орхижээ. Түүнээс хойш орлого хийгдээгүй ч гэлээ тухайн үед